Η θανατηφόρα ομίχλη του 1952 που κάλυψε το Λονδίνο επί πέντε ημέρες

Η Στήλη του Νέλσον κατά τη διάρκεια εκείνων των πέντε ημερών - πηγή

Το πρωινό της 5ης Δεκεμβρίου του 1952, ένα ελαφρύ πέπλο ομίχλης κάλυψε το Λονδίνο -μέχρι εδώ όλα φυσιολογικά για το Λονδίνο. Ωστόσο, μια ασυνήθιστα ψυχρή νύχτα έκανε τους Λονδρέζους να ανάψουν τις σόμπες κάρβουνου. Καθώς η μέρα συνεχιζόταν, ο ουρανός σκοτείνιασε από την αιθάλη και η ομίχλη μετατράπηκε σε ένα δυσοίωνο κίτρινο σύννεφο αιθαλομίχλης.



Η "Great Smog", όπως είναι γνωστή, συνεχίστηκε για πέντε ημέρες, κάνοντας ολόκληρη την πόλη να ψάχνει για λίγο αέρα. Τα ΜΜΜ έκλεισαν, οι πολίτες δεν μπορούσαν να αναπνεύσουν και μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου, κάπου μεταξύ 4.000 και 12.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, ενώ άλλοι 150.000 εισήχθησαν στο νοσοκομείο. Αυτό οδήγησε την Βρετανική Βουλή στο να ψηφίσει το 1956 την Clean Air Act, περιορίζοντας την καύση κάρβουνου στις αστικές περιοχές. Η Great Smog εξακολουθεί να θεωρείται η χειρότερη περίπτωση ρύπανσης του αέρα στην ευρωπαϊκή ιστορία.

Αλλά τι έκανε αυτό το συγκεκριμένο νέφος τόσο θανατηφόρο;

Η πλατεία Piccadilly στις 6 Δεκεμβρίου του 1952 - πηγή

Η ακριβής αιτία αυτής της δολοφονικής ομίχλης παρέμεινε σε μεγάλο βαθμό άγνωστη μέχρι το Νοέμβριο του 2016. Τότε, οι ερευνητές που μελέτησαν παρόμοια νέφη στην Κίνα, αποκάλυψαν πληροφορίες που θα μπορούσαν να λύσουν το μεγάλο μυστήριο της Ομίχλης. Ενώ είναι αλήθεια ότι ο καπνός του άνθρακα είναι επιβλαβής, υπάρχει μια ειδική χημική διεργασία που έκανε αυτό το νέφος τόσο τοξικό: το διοξείδιο του θείου από τον καπνό του άνθρακα μετατρέπεται σε θειικό οξύ.

Ο Τάμεσης κοντά στην Tower Bridge - πηγή

Οι επιστήμονες γνωρίζουν εδώ και καιρό ότι η καύση άνθρακα δημιουργεί διοξείδιο του θείου, αλλά ανακάλυψαν ότι υπήρχε στο νέφος και διοξείδιο του αζώτου (άλλο υποπροϊόν της καύσης άνθρακα). Αυτά τα δύο στοιχεία μπορούν να συνδυαστούν για να δημιουργήσουν θειικά άλατα, αλλά αυτή η διαδικασία δημιουργεί όξινα σωματίδια που συνήθως δεν διαχέονται στον αέρα. Αυτό όμως δεν συμβαίνει όταν υπάρχει ομίχλη. Τα μεγάλα σωματίδια νερού στην ομίχλη αραιώνουν το οξύ, δίνοντας στα δύο αέρια τη δυνατότητα να δημιουργήσουν θειικά άλατα. Στη συνέχεια, όταν η ομίχλη εξατμίζεται, το οξύ παραμένει. Έτσι καλύφτηκε το Λονδίνο επί πέντε ημέρες με θειικό οξύ.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, αν οι κυβερνήσεις μειώσουν τα οξείδια του αζώτου και τις εκπομπές αμμωνίας, μπορούν να αποτρέψουν αυτή την φονική χημική διαδικασία.

από: curiosity