Η έκρηξη του ηφαιστείου Πινατούμπο στις Φιλιππίνες

Τον Μάρτιο του 1991, όταν μια σειρά σεισμών έπληξε τη δυτική πλευρά του νησιού Λουζόν στα όρη Zambales, οι ντόπιοι έμαθαν ότι στη μέση της οροσειράς Zambales μπορεί να υπάρχει ένα αδρανές ηφαίστειο. Το Πινατούμπο -ήσυχο εδώ και αιώνες- εξεράγη μερικούς μήνες αργότερα, τον Ιούνιο.

Δείτε ακόμη:
Ένα χωράφι που γέννησε ένα ηφαίστειο

Η έκρηξη επρόκειτο να είναι η δεύτερη μεγαλύτερη του 20ου αιώνα -πίσω από την έκρηξη του ηφαιστείου Novarupta στην Αλάσκα το 1912. Όμως, σε αντίθεση με το ηφαίστειο στην Αλάσκα, μισό εκατομμύριο άνθρωποι ζούσαν δίπλα στο Πινατούμπο και πολλά σημαντικά ποτάμια προέρχονταν από την κορυφή του. Μέσα σε όλα τα δεινά της έκρηξης, αν προσθέσει κανείς και τον τυφώνα που χτύπησε το νησί, αναμειγνύοντας την τέφρα του Πινατούμπο με τις βροχές -ένα μείγμα λάσπης που έμοιαζε με σκυρόδεμα και έπεφτε τις στέγες και στα κτίρια μίλια μακριά- και έχει μια εικόνα της καταστροφής.

Πολλοί φωτορεπόρτερ πήγαν στην περιοχή για να φωτογραφήσουν την έκρηξη. Ίσως η πιο τρομακτική λήψη της έκρηξης -και ίσως οποιασδήποτε ηφαιστειακής έκρηξης- ήταν αυτή ενός Ford Fierra που έτρεχε να ξεφύγει από ένα τρομακτικό σύννεφο, ένα ρεύμα με ταχύτητα έως και 200 χλμ/ώρα και θερμοκρασίας 1000°C. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τον Αλμπέρτο Γκαρσία, επικεφαλής φωτογράφος του Tempo, μιας εφημερίδας που συνδεόταν με τη Μανίλα. Ο φωτογράφος είχε τραβήξει τη φωτογραφία περίπου 20-30 χιλιόμετρα μακριά από την καλντέρα:

"Χρειάστηκα 30 λεπτά για να ετοιμάσω τα πράγματα μου και να επιστρέψω στα όρη Zambales όπου βρισκόταν οι ειδικοί... Όλοι πήγαν στα οχήματά τους και εγώ προσπαθούσα να βάλω την αντιασφυξιογόνα μάσκα μου όταν είδα ένα μπλε φορτηγό μπροστά από ένα όμορφο γκρι τείχος. Άνοιξα την πόρτα και προσπάθησα να τραβήξω την εικόνα με έναν φακό 50mm, αλλά αποφάσισα να αλλάξω και να χρησιμοποιήσω 24mm. Τράβηξα οκτώ καρέ. Παρόλο που είχα μόνο οκτώ λήψεις, έβγαλα το φιλμ και το φύλαξα στην τσέπη μου".

Ο Γκαρσία κέρδισε το βραβείο του World Press Photo, στην κατηγορία της φύσης και του περιβάλλοντος. Η φωτογραφία συμπεριλήφθηκε στις "Καλύτερες Εικόνες του 20ου Αιώνα" (2001) και στις "100 καλύτερες φωτογραφίες" του National Geographic (2001).